21 دیدگاه برای گنج‌های آلوده

1. 

   امتیاز 5 از 5

   جمشید – ۱۴۰۳-۰۲-۰۳

   این داستان پر کشش رئال شما را چنان مجذوب می کند که چند روزی با فکر آن زندگی خواهید کرد. اگر اهل تهران و بخصوص منطقه ۶ باشید، تمام جزئیات داستان را می توانید به دقت تصویر سازی کنید چرا که وقایع آدرس دقیق دارند و اگر با این جغرافیا آشنا نباشید باز هم به لطف توصیفات دقیق و گویا، می توانید دنیای داستان را در ذهن خود خلق کنید. داستان دغدغه اجتماعی دارد و تنها برای سرگرم کردن مخاطب نوشته نشده است. ساختار داستان خطی و به ظاهر ساده است ولی محتوا عمیق و پیچیده طوری که اعماق ذهن را به چالش وا می دارد.

2. 

   امتیاز 4 از 5

   جعـفر یعقوبی – ۱۴۰۳-۰۲-۰۳

   از روزمَرْگی به روزمَرِّگی

   این کتاب حکایت جدالِ دو جوان برای فرار از سرنوشتی است که خود نقشی در شکل‌گیریِ آن نداشته‌اند، بلکه قربانیانِ وضعیتی شده‌اند که هر روز در نبردی بی‌امان برای بقا می‌جنگند. در یک جمله، این کتاب داستان عبور از روزمَرْگی به روزمَرِّگی است؛ همان روزمرّگی که شاید من و شما گاهی از آن گله می‌کنیم؛ همان روزمرّگی که باعث می‌شود همه‌ی خوبی‌های زندگی را بدیهی فرض کنیم: مثلِ سقفی که بر سر داریم، غذایی که در سفره است، مادر و پدری که هستند، شغل و بسیای دیگر از داشته‌های یک انسان متوسط امروزی، صرف‌نظر از کیفیت و کمیتِ آنها!

   گنج‌های آلوده داستان زندگی دو جوان در پیچ‌وخم‌ خیابان‌های بی‌رحم تهران است. همان خیابان‌هایی که ما آدم‌های دچار روزمرگی شاید زیبایی درختانش را در اردیبهشت ببینیم و از ترافیک و آلودگی‌اش گله کنیم، غافل از آنکه برخی دیگر از ساکنین این خیابان‌ها به روزمَرْگی دچارند و در گذران بی‌امان دقایقِ شب در رقابتی ناگزیر، قوتِ لایموتِ خود را در سطل‌های زباله‌ی گوشه‌گوشه‌ی خیابان‌های این شهر جستجو می‌کنند.

   مدت‌زمان مورد نیاز برای مطالعه این کتاب، بسته به سرعت و دقت مطالعه‌تان، حدود ۳ تا ۴ ساعت است. سطح متن، متوسط است و برای درک همه فارسی‌زبانان امروزی مناسب است. پیچیدگی و اطناب ندارد و خط سیر داستان را می‌شود به صورت یکنواخت، با افت‌وخیزی اندک و هیجانی متعادل، پیگیری کرد.

   مکان‌های مورد اشاره در کتاب واقعی است و نویسنده تمامیِ آنها را به صورت دقیق جانمایی کرده است. در این کتاب، رد پای دیپلمات‌های خارجی و گروه‌های مافیاییِ فعال در بخش‌هایی از شهر و جامعه نیز دیده می‌شود و شاکله داستان، بدونِ درک حضور آنها، ممکن نیست.